یک نفر قلب تو را بی سحر و جادو می برد

بی گمان من می شوم بازنده و او می برد

اشک می ریزم و می دانم که چشمان مرا

عاقبت این گریه های بی حد از سو می برد

آنقدر تلخم که هر کس یک نظر میبیندم

ماجرا را راحت از رفتار من بو می برد

من در این فکرم جهان را می شود تغییر داد

عاقبت اما مرا تقدیر از رو می برد

فکر مي کرديم عاشقي هم بچگيست...

اما حيف اين تازه اول يک زندگيست...

زندگي چيزيست شبيه يک حباب..

عشق آباديه زيبايي در سراب...

فاصله با آرزو هاي ما چه کرد...

کاش مي شد در عاشقي هم توبه کرد

من بعد رفتنت به خدا پیر می شوم
برگرد خوب ِمن که زمینگیر می شوم

گفتم که بعدِ تو به غزل می برم پناه
با هر غزل به عشق تو زنجیر می شوم

تکرار می کنم همه ی خاطرات را
هر بار که به دست تو تسخیر می شوم

کابوس ” روز وصلتم” انگار در شبت
با رفتنت به نفعِ تو تعبیر می شوم

دردی نهفته ام که در این گیر و دارها
هر لحظه با خیال تو درگیر می شوم

یک آیه از کتاب نگاهت شدم ببین!
اینگونه من به نام تو تفسیر می شوم

این شعرها بدون تو معنا نمی دهد
از واژه واژه ی غزلم سیر می شوم!

كاش مي شد سرزمين عشق را در ميان گام ها تقسيم كرد
كاش مي شد با نگاه شاپرك عشق را بر آسمان تفهيم كرد

كاش مي شد با دو چشم عاطفه قلب سرد آسمان را ناز كرد
كاش مي شد با پري از برگ ياس تا طلوع سرخ گل پرواز كرد

كاش مي شد با نسيم شا مگاه برگ زرد ياس ها را رنگ كرد
كاش مي شد با خزان قلب ها مثل دشمن عاشقانه جنگ كرد

كاش مي شد در سكوت دشت شب ناله ي غمگين باران را شنيد
بعد ، دست قطره ها يش را گرفت تا بها ر آرزوها پر كشيد

كاش مي شد مثل يك حس لطيف لابه لاي آسمان پرنور شد
كاش مي شد چا در شب را كشيد از نقاب شوم ظلمت دور شد

كاش مي شد از ميا ن ژاله ها جرعه اي از مهر با ني را چشيد
در جواب خوبها جان هديه داد سختي و نا مهرباني را شنيد

تو را ساختم با اون برفا ، آدم برفی
تو اون شب اومدی دنیا ، آدم برفی

شبی که عمرش از هر شب دراز تر بود
به او شب ما می گیم ، یلدا ، آدم برفی

یه جورایی من و تو عین هم هستیم
توام تنها ، منم تنها ، آدم برفی

باید آهسته نوشت

با دلی خسته نوشت

گرم و پر رنگ نوشت

روی هر سنگ نوشت

تا بدانند همه که : اگر دوست نباشد ، دل نیست !!!!!!!!

آن روز ها صدای تو در گوشم می پیچید و خوابم می کرد

 این شب ها صدای تو در دلم می پیچد و بیدارم می کند

کاش هر گز در محبت شک نبود

تک سوار مهربانی تک نبود

کاش بر لوحی که بر جان و دل است

واژه تلخ خیانت حک نبود

            بی تو این فاصله ها طاقت من را برده

                      ساعتم زنگ زده ، عقربه هایش مرده

                                                                 کاش باور کنی از دوری تو دلتنگم

                                                                             این دل خسته ام از دوری تو پژمرده

دلاویزترین – فریدون مشیری

بی‌تو اندیشیده‌ام کمتر به خیلی چیزها
می‌شوم بی‌اعتنا دیگر به خیلی چیزها

تا چه پیش آید برای من! نمی‌دانم هنوز...
دوری از تو می‌شود منجر به خیلی چیزها

غیرمعمولی‌ست رفتار من و شک کرده است
ـ چند روزی می‌شود ـ مادر به خیلی چیزها

نامه‌هایت، عکس‌هایت، خاطرات کهنه‌ات
می‌زنند این‌جا به روحم ضربه، خیلی چیزها
...
هیچ حرفی نیست، دارم کم‌کم عادت می‌کنم
من به این افکار زجرآور... به خیلی چیزها

می‌روم هرچند بعد از تو برایم هیچ‌چیز...
بعدِ من اما تو راحت‌تر به خیلی چیزها...

                               عشق با نیم نگاهت ازلی ست

                                         راز چشمان تو ضرب المثلی ست

                                                          ولی افسوس ترافیک دلت

                                                                        مشکل جاده بین المللی ست 

                   پس : دوست دارم بدون هیچ دلیل

میخواهم جشنی بگیرم
به وسعت وشکوه تنهایمان
شلوغش نمیکنم
من و تو حضورمان کافیست
نمیخواهم چشمی بر با هم بودنمان خیره شود
میخواهم کمی برای هم دلبری کنیم
دعوتم را قبول کن ساعت دوست داشتن ::کنار ساحل دریا